मनातले सारे
बोलूनिया जाती.
भेद हृदयातले,
खोलूनिया देती.

किती अडवावे,
बोल अंतरीचे,
मुखातील शब्द,
निसटती वाचे.

सुख असो दुःख,
डोळे बोलतील.
भाव मूकेपणी,
अश्रू खोलतील.

वेदनांना वाचा,
बोलताची फुटे.
टोचतात मनी,
शब्दांचेच काटे.

ज्यांच्यासाठी जीव,
ओवाळूनी टाकी.
मनी त्यांच्या नसे,
कधी माणुसकी.

जिवलग असे,
मन दुखावती.
बोल अंतरीचे,
कडवट होती.

(दिपी)✒️
दीपक पटेकर, सावंतवाडी