आमच्या सारख्या गरीबाक,
जसो भाकरी तुकडो.
तसोच घराघरात लागता,
फाटक्या तांगडुक सुई धागो.
घाम गाळून कपडो भिजलो,
निंबरात ऱ्हावन कोरम झालो.
असाच करून कपडो फाटलो,
शिवाक व्हयो सुई धागो.
बारीक सारीक गोष्टी,
भरून काढता ह्यो धागो.
गरिबांच्या घरात आसता,
श्रीमंताक म्हायतच नसता ह्यो धागो.
लहान सहान गोष्टी जोडता,
गरिबाक सुखी दाखयता.
लहान लहान गरजेेक लागता,
त्येकाच गरीब सुई धागो म्हणता.
सुई जरी टोचली तरी,
धाग्याक कायम धरून ठेयता.
गरिबांचा पण तसाच हा सायेब,
दुःखात कायम साथ दिता.
तसाच आसता….
सुई धाग्याचा
आणि…
गरीबाचा नाता…
