जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंच सदस्य मनोहर झोरे यांची काव्यरचना

पोरं एकदम आलं
अन् बापाला बोललं
सांगा आहे का खरं
इथं होता एक डोंगर |

म्हणे दुरूनच दिसे
त्याचा हिरवागार माथा
झाडी होती घनदाट
मग का दिसेना ती आता
कशी हरवून गेली
त्याच्या भवतीची हिरवळ
सांगा…….|

मोर नाचे थुई थुई
त्या डोंगराच्या पाशी
फिरे कळप हरणाचा
डोंगराच्या पायथ्याशी
कुठं हरवलं आज
मुक्या जिवाचं त्या घर
सांगा………. |

बापाला भरून आलं
जवळ पोराला घेतलं
हात ठेऊन पाठीला
बाप पोराला बोलला
होत काय अन् कसं
घडलं रे हे सारं
कसं सांगू रे लेकरा
एक होता रे डोंगर |

बाळा काय सांगू तुला
त्या डोंगराची गोष्ट
हि जात माणसाची
सांगू किती आहे दृष्ट
त्याच्या प्रगतीसाठी
सारं रान पोखरलं
कसं सांगू रे लेकरा
एक होता रे डोंगर |

होती त्याच्यावर किती
हिरवळ दाटलेली
झाडापाशी झाडं किती
त्याला वेल भेटलेली
झाडावर बसलेली
चिवचिव करी पाखरं
कसं सांगू………|

रोज सांजच्याला सूर्य
ज्याच्या पाठीमागं लपे
मग सकाळी सकाळी
त्याच्या कुशीतून जागे
आज लपण्या सूर्याला
नाही कुठला आधार
कसं सांगू रे लेकरा
एक होता रे डोंगर |

*मनोहर गोपाळ झोरे*