जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंच सदस्य ज्येष्ठ लेखक कवी मुबारक उमराणी यांची अप्रतिम काव्यरचना

पदरात काटेकुटे
तरीही हसते माय
माझी माय मला भासे
जशी दुधावरी साय

चुलीतला जाळधूर
फुंकता कसा हसतो
बाभूळकाटा जळता
हळू हाताला डसतो

डोळाभर धूरपूर
चुलीत फुंकर मारे
पेट घेताच काटक्या
दुःख दूर पळे सारे

फाटक्या त्या पदराने
घाम पुसे हळू माय
धग सोसल्या हाताच्या
रोटीत अमृत हाय

लाल हिरव्या मिर्च्या
वर लसणांच्या फोडी
मायच्या हातचा खर्डा
भाकरीला येई गोडी

चुलीवरचा तवाही
आईला बघून हसे
आईचे हे उपकार
विसरू मी सांगा कसे ?

©मुबारक उमराणी
सांगली
९७६६०८१०९७.