पावस जवळ इलो की,
तो नांगर, जू काढता.
धवडाकडे जावन फाळ,
बेगीन धार लावन हाडता.
पावस नाय पडलो तर,
आभाळाकडे डोळे लायता.
पावसाच्या आशेर कोपऱ्यात
दोन पायले तरवो उपयता.
भर पावसात भिजान,
चिखल तुडयत नांगरता.
घाम गाळता कष्ट करता
तेवा भाताची रास पिकयता.
वर्षभराक पोटाक लागात,
तितक्याच घरात ठेयता.
पोटाक चिमटे काढीत उरलेला,
सरकारी दरानं इकता.
खत,बी,ढोरपॉर,म्हेनत,
सगळा काय तेच्यातच येता.
ह्या सगळा वजा केल्यार,
शेतकऱ्याक खय काय उरता?
पेजपाणी चटणी भाकरी,
दोन येळ कसाबसा खाता.
तरीय आपल्या भूमातेसाठी,
पुढल्या वरसा नांगर धरता.
(दिपी)✒️
दीपक पटेकर, सावंतवाडी.
