*जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंचच्या सन्माननीय सदस्या ज्येष्ठ लेखिका कवयित्री शीला पाटील लिखित अप्रतिम काव्यरचना*

(*जात्यावरच्या ओव्या* )

पहाटेच्या प्रहरात

शुक्र डोकावे आभाळी

साखर झोप उडवी

सासुबाईची आरोळी—-

राम प्रहरेच्या वेळी

बसुनिया जातेपाळी

दूर ऐकू येते कानी

रामरायाची भुपाळी—-

दाना पडता जात्यात

चालू लागे घरघर

मुखातुन निघू लागे

रामरायाचा गजर—-

पाटाच्या पाण्याची लाट

पक्षांचा कलकलाट

दारी प्राजक्त फुलला

सुगंधाचा घमघमाट—-

सासु बाईच्या संगती

ओवी म्हणते जनाई

थोर भाग्य उजळले

सासुरवाडीची पुण्याई—-

कपिलेच्या पुढ्यात

चारा मायेचा घालते

चरवी दुधाची भरी

घरी गोकुळ नांदते—

नंदा जावा सुवासिनी

घरात माझ्या साजिऱ्या

संपदा प्रहर आठी

नांदू दे रे गणराया—-

तरारला मळा बाई

दिसे स्वरगाचे सुख

खळखळ वाहे पाणी

वाफ्याची पुरवी भुक—

धाव्यावर चालू लागे

कारभाऱ्याची ही मोट

ढवळ्या पवळ्याची जोडी

तिथे नांदे एकजुट—-

विष्णु नारायण देवा

माझा सुखाचा संसार

सुवासींनी पूजिते मी

बाई पिंपळाचा पार—-

थोरली सुन घराची

पूजीते उंबरठ्याला

मागते सुख घराला

आयुष्य हळदी कुंकवाला—-

*शीला पाटील .चांदवड .(* नाशिक)