जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंच सदस्या लेखिका कवयित्री अख्तर पठाण यांची गझल रचना

वेदना विसरून दुःख लपविते मी,
भावना सावरून दुःख लपविते मी…।

मनात विखुरलेले काटे वेचूनिया
तयांना आवरून दुःख लपविते मी…।

वाटेत चालताना ठेचाळले तरीही,
जखमेस विसरून दुःख लपविते मी…।

काल नव्हते आज उद्या हि पण नाही,
असे समजून दुःख लपविते मी…।

दुःख म्हणजे जीवनाचे अंग असते,
दुःखास त्या स्मरून दुःख लपविते मी…।

✍🏻 *अख़्तर पठाण*
*(नासिक रोड)*