जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंच सदस्य ज्येष्ठ लेखक कवी श्री अरविंदजी ढवळीकर यांची शायरी

तू भेटलीस मज जेंव्हा बघ हवा बदलली होती
हातात हात तू देता मग वाट उजळली होती

निःशब्द नजरही खाली मी विचारता तुज कांही
परी वाऱ्याने बटा उधळता तू दिसें लाजली होती

तू बोललीस ना कांही जे कवितेत उतरले होते
त्या शब्दांच्या किरणांनी तुज साद घातली होती

कोजागिरी सुखाची नशिबात कुणाच्या असते
चन्द्रासही वाटून हेवा बघ ती रात्र लांबली होती

जन्म या मिठीतच जावो मरणही पौर्णिमा भासो
कधी म्हणो आठवून सारे शायरी चांगली होती

अरविंद