*एक करायला गेलं तर,*

*एक राहूनच जातं.*

*सकाळी फिरायला गेलं तर,*

*साखरझोपेचं सुख राहून जातं .*

*शांततेने पेपर वाचू लागलो तर,*

*पूजा, प्राणायाम राहून जातो .*

*दोन्ही साधायचा प्रयत्न केला तर,*

*नाश्ताच राहून जातो .*

*धावपळ करत सगळं केले तर,*

*आनंद हरवतो .*

*डायट फूड मिळमिळीत लागतं,*

*चमचमीत खाल्लं तर वजन वाढतं .*

*एक करायला गेलं तर,*

*एक राहूनच जातं.*

*नोकरीसाठी कुटुंब सोडायचं नाही,*

*पण कुटुंबासाठी नोकरी हवी.*

*दोन्ही सोडायच्या कल्पनेने*

*भिती वाटायला लागते .*

*लोकांचा विचार करता करता,*

*मन दुखावतं,*

*मनासारखं वागायला गेलो तर,*

*लोक दुखावतात .*

*एक करायला गेलं की,*

*एक राहूनच जात*

*घाईगडबडीने निघालो तर,*

*सामान विसरते,*

*सावकाश गेलो तर,*

*उशीर होण्याची भीती वाटते.*

*सुखात असलो की,*

*दुःख संपतं, आणि*

*दुःखात असलो की,*

*सुख जवळ फिरकत नाही.*

*एक करायला गेलं की,*

*एक राहूनच जातं .*

*पण या काहीतरी राहून जाण्यातच,*

*खरा जीवनातील आनंद आहे.*

*काहीतरी मिळाल्याचे समाधान आहे.*

*कारण बाळ जन्मल्याबरोबर,*

*त्याच्या रडण्यात आनंद आहे,*

*आणि अचानक दुरावलेली व्यक्ती,*

*कित्येक वर्षांनी भेटल्यावर,*

*आनंदातही रडणे आहे.*

*कधी रडण्यातही आनंद मिळतो,*

*तर कधी आनंदातही रडता येतं.*

*ज्याला या कुठल्याच गोष्टीचे*

*काही विशेष वाटत नाही*

*तो माणूस नाही,*

*तर यंत्रच आहे.*

*म्हणून आनंदाने*

*भरभरून जगून घेऊ या .*

*आजचा दिवस आहे*

🌹🙏🌹
*संग्रह अजित नाडकर्णी,शुभांजीत श्रृष्टी*