*जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंचचे सन्माननीय सदस्य कवी संजय धनगव्हाळ लिखित अप्रतिम काव्यरचना*

*बाईचे बाईपण*

**********

खरतर बाईला तिच

बाईपण नको असतं

पण बाईशिवाय घराला

घरपणही नसतं

कारण घराची सुत्र

तिलाच स्विकारायची असतात

तिच्याशिवाय देव्हाऱ्यात

दिवे लागत नसतातं

आयुष्यभर संघर्षाचा प्रवास

तिच एकटी करत असते

बाई म्हणून ती कुणालाच कळत नसते

देह तिचा ती आतल्याआत जळत असतो

तिच्या बाईपणाला कुणाचाच आधार नसतो

घराचा उंबरठाही

बाईशिवाय कोणी पुजत नाही

तिने उंबरठा पुजल्याशिवाय

घरात प्रवेश होत नाही

तिचा जन्म घेण्याने

किती संदर्भ बदलतो

तिच्याचमुळे तर घराचा उध्दार होतो

पण तिच जगण कुणालाच दिसत नाही

तिचा विटाळही कुणाला सहण होत नाही

बाळांतपणाचा त्रास सहण करून ती

वंशावळ वाढवत असते

पाच दिवस तिच बाईपण

दुर ठेवत असते

ती कधीच सांगत नाही

तिच्या मनातल्या वेदना

आणि कुणालाही कळत नाही संवेदना

किती किती नजरांनी ती कितीदा

जखमी होत असते

अशाही गर्दीत ती तिच बाईपण सांभाळत असते

बाई आणि भुईच सारखंच असतं

अवकाळी वेदनेत विरघळायचं असतं

संजय धनगव्हाळ