*जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंचच्या सन्माननीय सदस्य कवयित्री अख्तर पठाण लिखित अप्रतिम काव्यरचना*

*राहूनच गेले* … 

अम्मी तू आम्हाला चिऊ-काऊ चा घास भरवला,

तूला जेवू घालून तृप्त करायचे राहूनच गेले …

अब्बा तुम्ही कडेवर घेतले, चालायचे शिकविले,

तुम्हाला हात धरून चालवायचे राहूनच गेले …

अम्मी तू नेहमीच आमची वेणी घालून देत असे,

पण , तुझे केस विंचरायचे राहूनच गेले …

तुम्ही आमचे बालपण , मोठेपण पाहिले ,

पण, तुम्हाला म्हातारपणी सुख द्यायचे राहूनच गेले …

अम्मी तुझ्यासवे मनातले हितगुज़ करायचे,

सुखदु:खाच्या गोष्टी बोलायचे राहूनच गेले …

तुम्ही आम्हाला सहल- प्रवासाचा जीवनानुभव दिला ,

तुम्हाला पर्यटनाचे सुख द्यायचे राहूनच गेले …

पै-पै साठवून आवडीच्या वस्तूंचा संसार मांडला ,

पण, तुम्ही त्या साऱ्यांचा उपभोग घ्यायचे राहूनच गेले …

ऊर भरून येतो, गळा दाटून येतो ,

अम्मीच्या कुशीत अन् अब्बाच्या खांद्यावर रडायचे राहूनच गेले …

तुमच्या अनुभवाने आम्हाला जगण्याचे शहाणपण शिकविले ,

आज आम्ही सक्षम आहोत, हे दाखवायचे राहूनच गेले …

अब्बा अम्मी तुमच्या स्वप्नांचे घर आज प्रत्यक्षात दिसते,

पण, त्या घरात तुमच्या सोबत राहायचे … राहूनच गेले …

✍🏻 *अख्तर पठाण.*

*मो.:-9420095259*