You are currently viewing गळसरी

गळसरी

जागतिक साहित्य कला व्यक्तित्व विकास मंच सदस्य लेखक कवी हेमंत कुलकर्णी यांची अप्रतिम गझल रचना

गळसरी

देवप्रिया वृत्त

काय सांगू शब्द माझे गोठलेले राहिले
मान वेळावून जाता पाठमोरे पाहिले

लांब वेणी शेपटा तो रंग गोरा केतकी
हास्य ओठी दंतमोती शुभ्रतेने नाहिले

चालताना नाद करती पैंजणाचे घुंगरू
ठाव घेती काळजाचा चित्त तुजला वाहिले

दूर जाता तू तरीही मी उभा राही तिथे
ऊन वा पाऊस थंडी सर्वकाही साहिले

काळ कोठे वर्ष लोटे वाट पाहे मी तुझी
मंद वार्‍यासंग येथे मन उन्हाने दाहिले

आस होती मान्य करशी प्रेम माझे पाहता
बद्ध होशी तू मनाने स्वप्न मी ते पाहिले

आज तू दिसलीस हसता भरजरी त्या पैठणी
नेत्र विस्फारून माझे तोंड उघडे राहिले

कुंकवाचा चंद्र भाळी कंकणाच्या हिरवळी
गळसरी पाहून माझे स्वप्न पुरते वाहिले

—हेमंत कुलकर्णी
मुलुंड, मुंबई

प्रतिक्रिया व्यक्त करा