*ज्येष्ठ लेखिका कवयित्री चित्रकारा आदर्श शिक्षिका स्वप्नगंधा सतीश आंबेतकर लिखित अप्रतिम काव्यरचना*

*माझे बाबा*

कर्तव्यदक्ष, कुटुंब वत्सल,प्रेमळ

असती माझे आई आणि बाबा,

किती वर्णावीथोरवी,कशीसांगू

खरोखरी न कळे मजला बाबा

/१/

वयाच्या पंचविशीत जबाबदारी

उचलता घराची,कर्तव्याचीजाण

लहान भावंडांचे, पालन,शिक्षण

पित्यास हातभाराने येईमोठेपण

/२/

बुद्धीकौशल्याने मिळेश्रेणीप्रथम

आई सारखी सुशील गुण संपन्न पत्नी,गृहलक्ष्मीसहआदर्शसंसार

दशव्यक्तीयुक्त सुगृह कुटुंबसंपन्न

/३/

फक्त दोन जीव कमावते तरीही

साहिलाभारहोऊनिकुटुंबवत्सल

भावंडेशिक्षण,कार्येसर्वयथासांग

स्वकर्तृत्वेपार केले मनुजन्मांतर

/४/

आम्हांसहाभावंडांवर सुसंस्कार

सुविचार, सुशिक्षित,सद्धर्माचार

कलावैभवाची देणगी मिळाली

आणि मिळाला कल्पवृक्षाधार

/५/

असेऐश्वर्यसंपन्नप्रिय माझे बाबा

त्यांची स्वप्ने, त्यांचीमहत्वाकांक्षा

गरुडझेप घेता गगनी पायभूवरी

पूर्णत्वास न्यावीहीअसेआकांक्षा

/६/

असेअसावेनिर्मळ,प्रेमनिस्वार्थी

त्यागमय मूर्ती दयावान प्रिय ती

सदैव हात मदतीचा दुसर्यांसाठी

दु:ख साहुनि,ठेवती मागे स्मृती

/७/

स्वप्नगंधा सतीश आंबेतकर

कलाशिक्षिका

विरार